Panicum / Vingergras (soort)

De Latijnse naam vertelt ons al heel wat over de soort. Panicum verwijst naar de bloeiwijze die in het Engels als ‘panicle’ wordt omschreven, bij ons als bloempluim. Ook de Nederlandse naam vingergras verwijst naar de prachtige bloeiwijze.
Panicum beslaat een 470-tal eenjarige of doorlevende soorten die van nature te vinden zijn in het zuidoosten van Canada de grootste delen van Noord-Amerika tot zelfs het noorden van Mexico. Het gras is er te vinden in de nog overgebleven Hooggrasprairie maar ook in begraasde graslanden, langs oevers en aan de kant van de weg groeit het spontaan.
Panicum is een warm-season gras. Daardoor zal het pas echt volop beginnen groeien bij warmere temperaturen, om dan een heuse groeispurt in te zetten.
De bloeiperiode ligt hierdoor ook later in het seizoen dan bij de cool-season grassen en is tussen juli en september-oktober te vinden.
De diverse cultivars verschillen voornamelijk in opbouw van de bloempluim, de hoogte en de kleur van het blad. Zo wordt er een onderscheid gemaakt tussen de cultivars met blauwgroen blad en cultivars met roodbruine details in het blad.
De hoogte kan variëren van ca 80cm tot wel 180cm. Hierdoor is het geslacht bruikbaar voor verschillende functies in de tuin: van structuurplant in een gemengde border, tot golvende massabeplanting, accentplant tussen lagere soorten of afschermende vervanger voor hagen.
Panicum wordt tot de ‘Tussock grasses’ of ‘Bunch grasses’ gerekend. Dit wil zeggen dat het gras zich niet spreidend uitbreidt, maar een grote, stevige pol vormt.
De habitus van Panicum is rechtopgaand. De bladeren zijn lineair, onbehaard en verkleuren in de herfst alle naar tinten van geel. Het blad blijft in de winter aan de stengel vast hangen, dan in een lichtbruine kleur. Een blad kan tot 60cm lang zijn, altijd dens gegroepeerd en het blad wordt praktisch even hoog als de bloeiwijze. Hierdoor is Panicum geen ijl gras, maar juist erg goed bruikbaar om iets af te schermen. De mooie bloempluimen zijn wel open van vorm, ietwat diffuus en veelal rood tot roze getint bij aanvang.
Panicum staat het liefst op een voedselrijke, frisse, goed gedraineerde en warme plaats in de zon. Open plekken zijn ideaal voor deze plant. Hij stelt weinig eisen aan de grondsoort en kan zowel in meer zandige tot kleibodems groeien. Eens gesetteld is hij droogteresistent, maar verdraagt hij eveneens drassige gronden en zelfs korte overstromingen zijn geen probleem. Dit is te danken aan de wortels die heel diep kunnen groeien.
Dit geslacht vergt praktisch geen onderhoud, enkel jaarlijks terugsnoeien tot tegen de grond op het einde van de winter of begin van het voorjaar is nodig.

Panicum kan het best vermeerderd worden door scheuren in het voorjaar, net voor het uitlopen. Eventuele zaailingen komen onbetrouwbaar terug met soms grote hoogteverschillen en worden dan ook best geschoffeld in de border.

De bloempluimen van Panicum lenen zich perfect om te drogen. Ook in een ‘wilde-bloemen boeket’ - tegenwoordig weer helemaal in-  kan Panicum perfect gebruikt worden.
Bij ons wordt Panicum vooral als siergras toegepast maar in Noord-Amerika wordt het ook voor andere doeleinden gebruikt: bodemfixatie tegen erosie, belangrijke schuilplek in de winter en nestplaats in de vroege zomer voor fazant, kwartel en zangvogels, oeverbeplanting en zelfs biomassa productie voor vloeibare brandstoffen zoals bio-ethanol en bio-butanol.
Panicum is een meerwaarde in elke tuin, hij steelt de show in de winter met zijn mooie habitus en verdroogde textuur. Tenzij er hevige sneeuwval is, blijft dit gras mooi rechtop staan en de gouden gloed op een zonnige winterdag is adembenemend!

Enkele voorbeelden:
Panicum virgatum Buffalo Green wordt met zijn 120cm tot de lagere cultivars gerekend wordt.
Panicum virgatum ‘Cloud Nine’  behoort met zijn 180cm tot de hoogste Panicums
Panicum virgatum  Dark Night met roodbruine accenten in het blad bereikt een hoogte tot 100cm