Scilla / Sterhyacint

De +-80 soorten bolgewassen van de sterhyacint zijn nauw verwant aan Chionodoxa. De soorten die men in het algemeen in de tuinen ziet zijn winterharde, laag blijvende bolgewassen met blauwe bloemen.

Voordat de bloei begint, hebben zich aan de donkerbruine bol 3 lancetvormige bladeren gevormd, geplaatst aan één zijde van de bloemsteel. Ze heeft 3 tot 5 ster- of belvormige bloemen. Uit iedere bol groeien 3 tot 4 stengels met ieder 2 bloemen. Ze heeft een mooie blauwe kleur met in het midden een donkere nerf, maar komt ook voor in wit, licht blauw en zachtroze. De bloemstelen zijn gebogen, waardoor de bloemen hangen als klokjes. De meeldraden zijn wit, aan de top overgaand in blauw. Ook de helmknoppen zijn blauw.

Plantvoorschriften algemeen
Zon - halfschaduw. Planten in de herfst. 
 Is uitstekend geschikt voor verwildering. Op den duur kunnen er grote pollen ontstaan met veel bloeiwijzen. Belangrijk is dat de bollen in goed gedraineerde grond staan, dat ze weinig bemest worden en dat ze 's zomers echt helemaal droog gehouden worden. De Scilla kan lichte vorst (maximaal -2 graden) verdragen, dus kan naast zijn functie als kamerplant ook al vroeg in het jaar buiten geplaatst worden.
Geef de plant regelmatig water, maar hij houdt niet van te natte aarde.
Deze soort staat er om bekend dat de bloei wel eens een jaar achterwege blijft.

Onderhoud
Het is vooral in de bloeiperiode van belang de aarde of pot niet te laten uitdrogen.
Aan het begin van de zomer sterven de bovengrondse delen af en gaat de bol in zomerrust. In deze periode is het belangrijk dat de grond droog is en dat die de hele dag door de zon beschenen wordt zodat de bol in de grond kan 'bakken'. Dit is belangrijk voor de bloeiwilligheid.
Ze vermeerdert zich via broedbollen en zaad. Na de bloei verslappen de stengels en komen de rijpende vruchten op de grond te liggen. De zaden zijn licht geelbruin. Als de planten na enkele jaren te groot zijn geworden, kunnen ze gedeeld worden en op een andere plaats opnieuw worden geplant. Graaf de bollen uit zodra de bladeren zijn afgestorven; haal de broedbollen eraf en plant deze afzonderlijk. Na twee of drie jaar kunt u de eerste bloemen verwachten.
Niet geheel winterhard, dus afdekken.