Sedum is een nazomerbloeier en een plant voor de luie tuinder. Zij kan immers weken zonder water. En meststof hoeft zij al helemaal niet te krijgen. U kunt de planten zowel in volle grond als in een pot houden. Alle Sedums zijn zonaanbidders.
Er zijn meer dan 500 soorten bekend, die vooral voorkomen in de meer gematigde streken van het noordelijk halfrond, oorspronkelijk uit Oost-Azië.
De hoge soorten hebben dikke wortels en vormen 30-60 cm hoge scheuten met vlezige, door een waslaag overtrokken, getande bladeren. Ze staan in kransen rond de dikke, 45/50 centimeter hoge bloemstengels. De vlezige bladeren zijn waterreservoirs die aangesproken worden tijdens lange droogteperiodes. De herfstkleur is geel.
De roze lila stervormige bloemen bevinden zich in brede tuilen die iets gewelfd zijn. Hij bloeit in augustus-september.
Vaste plant. Winterhard. De bovengrondse delen sterven af, maar de bloeistengels blijven de hele winter stevig staan en hebben een mooi wintersilhouet, vooral met rijp of sneeuw erop.
Het is een stevige borderplant die veel vlinderbezoek ontvangt.
Sedum telephium worden 30-60 cm hoog en bloeien van juli tot september in oudroze tot purperen tinten. De grijsgroene bladeren worden in het najaar gelig. Het ras ‘Herbstfreude’ heeft bruinrode bloeiwijzen.Sedum spectabile bloeit in augustus en september en wordt 50 cm hoog. Van deze populaire soort bestaat een aantal rassen die overwegend karmijnrood bloeien. ‘Rosenteller’ blijft met 30 cm hoogte vrij klein. ‘Brillant’, ‘Carmen’ en ‘Meteor’ kunnen 40 cm hoog worden. De donkerrode bloeiwijzen van ‘Septemberglut’ verschijnen op 50 cm hoge stengels.
Sedum aizoon bloeit in juli en augustus zuivergeel. De planten worden 50-80 cm hoog en groeien vertakt met rechtopstaande scheuten.
Sedum alboroseum ‘Mediovariegatum’ is een echte liefhebber plant, die in september roze wit tot roze bloeit. Aantrekkelijk zijn vooral de geel met groen gevlekte bladeren. De planten worden 40-50 cm hoog. De zuivere soort heeft grijsgroene bladeren en bloeit in een groenachtig witte tint.
Plantvoorschriften algemeen voor de soort
Koop in het voorjaar compacte jonge planten in potten, met stevige groene bladeren.
Zon - halfschaduw. Plant in het voorjaar hoge vetkruid soorten in diep losgemaakte grond. Werk compost en een volledige meststof door de grond.
Op een zonnige en warme standplaats gedijt vetkruid het best. Groeit op alle grondsoorten, maar liever toch voldoende kalkrijk. Hoge vetkruid soorten kunnen zich aan uiteenlopende condities aanpassen. De grond moet echter goed doorlatend zijn. Gebruikt als vak beplanting, randbeplanting, accentplant, rotstuinen en stapelmuren. 8 st per m².
Onderhoud
Vetkruid is goed bestand tegen droogte, maar de planten bloeien mooier als ze regelmatig water krijgen. In perioden van droogte giet u een keer per week.
U kunt de planten ook in het najaar delen. Laat de uitgebloeide bloeiwijzen bij voorkeur staan. Ze zijn ook in de winter decoratief.
Pas in het voorjaar, als de nieuwe ogen aan de voet van de plant zijn te zien, worden de oude stengels afgeknipt.
Vermenigvuldigen door delen kan ook in het voorjaar.
Ziekten
Hoge vetkruid soorten zijn weinig gevoelig voor aantastingen door ziekten. Als de bladeren aan de rand gelig of rood verkleuren en op de onderkant bruine vlekken vertonen, kan een aantasting door bladaaltjes de oorzaak zijn.
Inloggen is verplicht
Om een reactie te posten moet je ingelogd zijn
Log inAnita 1 jaar geleden
Er zitten bladaaltjes in mijn sedumplanten. Hoe kan ik deze bestrijden? Alvast bedankt. Anita
Roel 1 jaar geleden
Bladaaltjes zijn met hun brede waardplantenreeks en levenscyclus, die zich grotendeels binnen de plant afspeelt, lastig te bestrijden plaagorganismen. Daarnaast zijn ze goed aangepast aan extreme omstandigheden.
Meer dan 250 planten uit 50 families zijn waardplant van bladaaltjes.
Aconitum, Anemone, Astilbe, Peonia en Phlox zijn goede waardplanten van het bladaaltje. Matige waardplanten zijn Aster, Campanula en Hosta. Geen waardplanten zijn Delphinium en Hemerocallis.
De waardplantstatus van een soort kan cultivar afhankelijk zijn. Dit is o.a. waargenomen voor chrysanten, Weigela, anemoon en Viburnum (An. Anemoon “Honorine Jobert” is zeer gevoelig. Evenals Viburnum davidii, Viburnum plicatum “Tomentosum” en de cultivars “Dawn” en “Charles Lamont” van Viburnum bodnantense. Telers melden ook dat bladaaltjes in lavendel kunnen voorkomen. Recente bladaaltjesaantastingen zijn gemeld in Campanula en Alstroemeria en Helianthus tuberosus (artisjokken).
Belangrijke symptomen voor het vaststellen van een bladaaltjesaantasting bij planten zijn groeiremming, vroegtijdige bladval en bladverkleuring. Naast bladsymptomen kunnen groeipunten of bloemknoppen misvormd raken en kan, zoals in Azalea en pioenroos, bloemknopverdroging optreden.
Het bestrijden van bladaaltjes is lastig, omdat er geen natuurlijke vijanden beschikbaar zijn.
Middelen hebben vooral een remmende werking, ze beperken vermeerdering van het aaltje. Voor vaste planten en bloemen is dit vaak niet afdoende, omdat bladeren alsnog aangetast raken.
kortom: afscheid nemen, planten verwijderen en afvoeren om verspreiding te voorkomen