Actaea-Cimisifuga / Zilverkaars (soort)

Actaea, vroeger Cimisifuga is een geslacht uit de ranonkelfamilie, dat 20 tot 30 soorten omvat
Het gaat om planten met enkel- tot dubbelgeveerde bladeren en met kleine witte of gelige bloemetjes in korte (Christoffelkruid) of langere aren (Zilverkaars). Met name de soorten met donkerpurper blad zijn een aanwinst voor de tuin. De witte vormen een mooi contrast met het donkere blad. Ze vormen een verrassing tussen de eerste herfstkleuren. En dan de heerlijke geur van de bloemen, deze is lastig te omschrijven. Passanten kijken ook snel langs de elegante slanke witte aren, een dergelijke intense geur verwacht je niet direct.
Zilverkaarsen zijn langlevende vaste planten, die in een beschaduwde tuin een imposante indruk maken. De donkergroene, geveerde bladeren kunnen grote pollen vormen. Afhankelijk van de soort, verschijnen er van juli tot oktober hoge, slanke aren, die dicht bedekt zijn met kleine, witte bloemen.
Plantvoorschriften algemeen
Koop in het voorjaar gezonde, sterke jonge planten in containers.
Schaduw tot halfschaduw. Zilverkaarsen gedijen het best op een beschaduwde, koele standplaats. Diepe, humus rijke grond. Zilverkaarsen hebben gelijkmatig vochtige aarde nodig. Bovendien houden ze van losse, doorlatende grond.
Plant zilverkaarsen en laat deze zo mogelijk jarenlang ongestoord op dezelfde plaats staan
Onderhoud
Houd de grond voldoende vochtig door deze met mulch af te dekken en regelmatig te gieten. Hoge zilverkaarsen hebben de neiging om te vallen. Zorg daarom voor ondersteuning door tonkinstokken of speciale houders.
Najaar:Snij uitgebloeide scheuten tot een handbreedte terug. Breng compost aan en dek deze af met bladeren.
Voorjaar: Oudere planten kunnen nu worden gedeeld. Snij de verhoute wortelstok met een scherpe spade doormidden.
Ziekten
Zilverkaarsen hebben zelden last van ziekten en plagen. Het kan echter voorkomen dat de onderste bladeren door roest worden aangetast, vooral als de bladeren langere tijd nat blijven.