Wees voorzichtig met kattenbeten!

Vrijdagochtend vroeg, het was nog donker, hoorde ik buiten een stel katten vechten. Dat was zo erg, zo heftig, zoiets heb je op die manier nooit gehoord. Nu konden het er geen van ons zijn, want die mogen na hun avondeten niet meer naar buiten tot de volgende ochtend. Ik opende het raam en deed heel hard twee keer PSSSSSSST. Het hielp, want daarna was het stil.
 

Onze Thijsje, een heel zoet ventje dat nooit krabt of bijt, was op de vensterbank gesprongen. Hij was helemaal in de stress van het vreselijke gevechtlawaai, zoals bleek. Ik wilde het raam weer dichtdoen en duwde hem voorzichtig met mijn rechterhand opzij. Hij schrok zich compleet achterlijk en dacht misschien dat het een van die katten buiten was. Hij greep mijn hand met alle vier voetjes en bleef op allerlei plekken bijten en zijn nagels erin zetten. Het was vreselijk en hij liet niet los, alsof je met je hand in een klem zat. Het bloed droop uit mijn hand. Toen hij eindelijk losliet heb ik de wonden meteen schoongemaakt en ontsmettingsmiddel aangebracht.

Nu zijn kattenbeten veel erger dan hondenbeten, maar heb daar zelf nooit iets van ondervonden en ik heb bijna mijn hele leven al katten. Mijn hand werd steeds dikker, ik kon er amper nog wat mee doen. Diezelfde avond meende ik al een rood lijntje te zien en zaterdagochtend was dat een heel dikke, rode lijn naar de binnenkant van mijn elleboog en op de buitenkant van mijn arm ook. De zwelling was nog erger, plus dat ik me ziek voelde. Dus spullen gepakt en naar de spoed van het ziekenhuis gegaan, die bom- en bomvol zat. Toen ik voor een eerste diagnose naar binnen mocht, hoorde Henrie al dat er werd medegedeeld dat de wachttijd drie tot vier uur zou zijn. Ongetwijfeld vanwege de staat van mijn hand en arm was ik al binnen een half uur aan de beurt voor behandeling. Dan tekenen ze ook de vlekken af met een speciale pen, zodat makkelijk gecontroleerd kan worden of de vlekken de dagen erna groter of juist kleiner worden. Afijn, berg antiobiotica, pijnstillers en ontstekingsremmers. Ik rammelde als ik liep. In het ziekenhuis werd me ook op het hart gedrukt om als er weer iets vergelijkbaars gebeurt, meteen naar de arts te gaan en niet te wachten. Waarom vertel ik dit? Omdat we als kattenliefhebbers te vaak denken: valt wel mee, komt wel goed. Niet dus. Neem geen risico en zorg dat je tetanusinjecties in orde zijn!

Toen ik de maandag erop naar de huisarts moest voor controle, was de uitslag van het ziekenhuis al binnen. Conclusie: wondroos. Wondroos is een lief naampje voor een vreselijk aandoening veroorzaakt door een bacterie, waar je ‘leuk’ dood aan gaat of kan resulteren in amputatie van ledematen. Er werd me gezegd dat als ik weer koorts kreeg, ik a la minuut terug moest naar de spoed. Pas na een maand antibiotica was alles dermate rustig dat ik er mee kon stoppen.
 

Maak je ook iets dergelijks mee, ga naar een arts. Het kan precies je leven redden of een amputatie voorkomen.

Deel mijn verhaal aan je vrienden

Gerelateerde artikelen 

• Mollenklemmen gevaarlijk voor katten. 
•  Katten doden 100.000 vogels per jaar
   
•  Katten eten egelvoer op de oplossing is
   
•  Giftige planten voor katten 
   
•  Kattengras - Cyperus alternifolius