Op van die zachte, zwoele zomeravonden, als de ondergaande zon heerlijk warm strijklicht door de bomen stuurt, dan wordt er van alles mogelijk. Dan krijgen alle bloemen en planten een warme gloed mee, die de omgeving in een mysterieuze sfeer dompelt. Op zo'n betoverende avond trof ik deze prachtige speerdistels in een verloren hoekje van een ruige weide.
Een doorsnee voorbijganger zou dit nochtans een verwaarloosde boel noemen. Zo'n stukje grond dat duidelijk niet onderhouden wordt en waar eigenlijk ook niets mee aan te vangen valt. Een plek waar de distels het hebben overgenomen…
Want distels hebben altijd iets controversieels. Iedereen vindt de bloemen best wel mooi, maar de stekels en die hardnekkige wortels zorgen voor weerstand. De speerdistel is dan nog de soort met de grootste en sterkste stekels. Waarschijnlijk daarom dat Schotland deze zeer weerbare plant als symbool heeft gekozen en op het wapenschild afgebeeld.
Als echte pioniers verkiezen distels verstoorde, voedselrijke grond, en je vind ze daarom op zo'n verloren plekjes waar de natuur haar plaats terug kan innemen. Dat zoiets kan, is op zich natuurlijk al fantastisch. Bovendien zorgen distels daar ook nog eens voor een waar kleurenfestijn dat heel wat bestuivers aantrekt. Een natuurbewuste wandelaar geniet ervan met volle teugen. Zie je wel dat er van alles mogelijk wordt?
