ASPHODELINE / GELE AFFODIL

Vaste plant. Bloei: mei-juli. Hoogte tot 1.25m met bloem.
Asphodeline is een plantengeslacht uit de Leliefamilie en afkomstig uit het oostelijke Middellandse-Zeegebied en Klein-Azië. De planten groeien er op zonnige plaatsen in stenige, doorlatende, droge maar voedselrijke grond. In de tuin zijn ze dankbaar voor een standplaats met soortgelijke condities.
De planten vormen dichte pollen van 25-30 cm lange, blauwgroene, gras- tot look achtige bladeren. De krachtige, lange bloemstengels zijn eveneens tot bovenaan met bladeren begroeid.
De gele bloemen verschijnen, afhankelijk van de soort, van mei tot juli. Ze zijn vrij groot, stervormig en zitten in dichte trossen aan de uiteinden van de stengels. Meestal gaan enkele boven elkaar staande knoppen tegelijk open. Na de bloei ontstaan de mooie vruchtgroepen met bolvormige zaden. Deze kunnen worden gedroogd en staan mooi in de vaas.
Asphodeline lutea wordt gele affodil genoemd en is bij tuinliefhebbers beter bekend dan A. liburnica. De planten worden tot 1 m hoog en ontwikkelen korte uitlopers. De blauwgroene, smalle bladeren zijn driehoekig. De planten bloeien in mei en juni met heldergele bloemen in onvertakte, knotsvormige trossen.
Er bestaat ook een witte variant met de naam Asphodelus.  
Plantvoorschriften algemeen
Koop in het voor- of najaar in het tuincentrum of bij een speciale kwekerij jonge planten in potten.
Zon. Asphodelines geven de voorkeur aan een warme, beschutte standplaats in de volle zon, net als in de gebieden van herkomst. Doorlatende, voedselrijke grond, die ook stenig mag zijn.
Onderhoud - vermeerderen
Bij aanhoudende droogte de planten royaal water geven.
Voorjaar: Oudere planten kunt u nu opgraven en delen. De delen moeten direct weer worden geplant. Wilt u zaaien, doe dit dan in een kistje met zaaiaarde. Met aarde afdekken en in de koude bak zetten. Na het kiemen in potten van 8 cm verspenen en op een warme plaats in de tuin verder opkweken.
ziekten
Bladaaltjes kunnen soms gevaar op leveren. Ze veroorzaken gele of bruine strepen op de bladeren, die begrensd zijn door de nerven. De bladeren sterven ten slotte af.