Phytolacca / Karmozijnbes

De karmozijnbes is een overblijvende vaste plant die in haar originele biotoop tot enkele meters hoog zou worden, doch in onze streken zelden hoger dan zo’n anderhalve meter wordt.

In onze tuinen komen over het algemeen twee soorten voor: de westerse karmozijnbes (Phytolacca americana),en de oosterse karmozijnbes (Phytolacca esculenta). 

Het verschil tussen de twee soorten kun je best zien aan het aantal meeldraden. Bij de westerse karmozijnbes zijn het er tien terwijl de oosterse er acht heeft. Het verschil is pas goed te zien als de bessen worden gevormd.
Bij de oosterse karmozijnbes zijn de vruchten veel sierlijker daar de acht vruchtbeginsels van elkaar gescheiden zitten, terwijl die van de westerse tien vruchtbeginsels aan elkaar vergroeid zitten en volle bessen lijken.
Beide soorten zijn doorlevende kruidachtige planten die elk najaar tot de bodem afsterven.
De wortel tenslotte gaat erg diep, en is vlezig van aard.

Bloei: juni/sept. Zaait zichzelf uit.

 Direct na de bloei van de bevruchte bloemen komen er bessen aan de overeind staande aren, die van groen naar rood naar zwart verkleuren. Deze bessen hebben grote sierwaarde en zijn aantrekkelijk voor vogels.  Pas wel op met kinderen in de buurt, de bessen zien er aantrekkelijk uit, maar de pitten die erin zitten zijn erg giftig bij inname.

Plantvoorschriften algemeen

De plant houdt van lichte tot (half)schaduw. De bodem moet voedselrijk, doorlatend en vochthoudend zijn, al wordt een droge standplaats ook goed verdragen. Het is een opvallende plant, die ook als solitair te gebruiken is.
Karmozijnbes wordt meestal verspreidt door vogels die de bessen eten. De plant kan daardoor spontaan in uw tuin verschijnen.

Weinig onderhoud. Na afsterven opschonen.