Persicaria / Duizendknoop (soort)

De planten van het geslacht Persicaria werden vroeger tot het geslacht Polygonum of Duizenblad gerekend en worden nog vaak onder deze naam aangeboden. Veel soorten hebben de neiging tot woekeren.
De amplexicaulis-duizendknopen zijn verre van woekeraars zoals de gevreesde Japanse duizendknoop. Het zijn gemakkelijke, langbloeiende –eind juni tot vorst- vaste planten die het vrijwel goed doen op elke grondsoort.
Bloemkleuren zijn er van wit over roze naar rood, donkerrood en mauve. Hun verticale bloeiwijzen zijn zeer dankbaar te gebruiken in de bloemborder. De hoogte varieert van 45cm tot ergens 150cm. De bladmassa dekt goed de bodem zodat ze fungeren als prima bodembedekker met weinig onderhoud.
Persicaria affinis heeft gevlekte bloemen die bij het ontluiken een witte tint hebben, die later overgaat in donkerroze. Deze vaste plant is een zodenvormende bodembedekker met lancetvormige bladeren. Ze houdt van vochtige grond en halfschaduw. De bloemen verschijnen van juni tot oktober op 15-30 cm hoge stengels. Naast de zuivere soort zijn er enkele aan te bevelen rassen, bijvoorbeeld ‘Darjeeling Red’ (dieproze, slanke aren), ‘Donald Lowndes’ (brede, stralendroze aren, ook wel ‘Lowndes Variety’ genoemd) en ‘Superba’ (lichtroze, snelgroeiend).

Persicaria amplexicaulis bloeit in het najaar en heeft vochtige grond nodig. De rode, smalle, aarvormige bloeiwijzen zitten op 80 tot 120 cm hoge stengels, waaraan op grote afstanden grote, lancetvormige bladeren verschijnen. In de late zomer en in het najaar, tussen augustus en oktober, worden de bladeren geel en vormen dan met de stralendrode bloemen een nieuwe kleurencombinatie. Bekende rassen zijn ‘Speciosa’ (fel wijnrood), ‘Album’ (wit) en ‘Atropurpureum’ (rozerood).

Persicaria bistorta is een inheemse vaste plant. Ze bloeit roze van mei tot juli op 50-90 cm hoge stengels. Deze sterk woekerende plant gedijt alleen in vochtige grond. Bijzonder grote bloemen produceert het ras ‘Superba’

Plantvoorschriften algemeen
Koop in het voor- of najaar compacte jonge planten met gezonde bladeren in potten. De afzonderlijke soorten vertonen een zeer uiteenlopende groei. Daardoor zijn ze op veel manieren te gebruiken.
Persicaria’s gedijen zowel in de volle zon als in de halfschaduw. Vochtige, voedselrijke grond. Werk er voor het planten veel compost door; persicaria’s hebben een humusrijk substraat nodig.
Onderhoud
Vóór de bloei nog een keer mest geven. Bij droogte een tot twee keer per week royaal gieten. Vooral jonge planten reageren gevoelig op droogte.
Voorjaar: Woekerende pollen afsteken of delen. Rond ingewortelde planten volledige mest aanbrengen en met een schoffel of cultivator ondiep door de grond werken.
Najaar: Woekerende pollen delen. Ingewortelde planten voor de vorst terugsnijden. De grond met compost bedekken.
Ziekten
Persicaria’s worden zelden door ziekten of plagen aangetast. Een enkele keer kunnen bladluizen de tere jonge scheuten van de planten aantasten