Als kind al was ik veel bezig de natuur. In mijn broekzak vonden mijn ouders regelmatig slakken, als we naar de gymzaal liepen vanuit school liep ik met mijn ogen op de grond gericht zodat ik niet op beestjes zou stappen, tijdens vakanties kon ik op een steen bij een beekje zitten staren en helemaal wegdromen, en ik vroeg mijn vader vaak van alles over vogels. Een gevoelsmens ben ik, en ik voel me verbonden met de natuur.
Toen ik in de stad Groningen mijn eerste huisje met een tuin betrok kon ik mijn geluk dan ook niet op. Ik leerde van alles (ook weer van mijn vader) over tuinieren en vond het heerlijk om met mijn handen in de grond in de tuin bezig te zijn. Ook hing ik vogelvoer op en kon me uren vermaken met het kijken naar alle gevederde gasten in mijn tuin.
In het huis naast het mijne
woonden studenten die niks aan hun tuin deden. Dat vond ik vooral in het
voorjaar niet erg want dan stond het altijd vol met akeleien in allerlei
kleuren. Een tuin hoeft van mij niet per se netjes en aangelegd te zijn en ik
genoot enorm van de kleurenzee naast mij. Soms kon ik me niet bedwingen en deed
ik iets in hun tuin, zoals wat overbegroeiing weghalen zodat andere planten
meer tot hun recht konden komen. Toen de huisbaas op een dag de hele tuin daar
omspitte en betegelde was ik oprecht een paar dagen van slag. "Maar al die
akeleien dan?!", galmde het door mijn hoofd. Het voelde als een brute bloemen-
en plantenmoord voor mij. Gelukkig had ik mijn eigen tuintje nog.
Mijn vriend trok bij mij in, we
trouwden en onze oudste zoon werd geboren. Het werd wat te krap in ons
stadspaleisje en we gingen op zoek naar een grotere woning. Mijn man en ik hadden
beide de droom om ergens buitenaf te wonen, ooit, als we dat zouden kunnen
betalen. Maar toen we gingen zoeken naar een nieuw stekje bleek dat het gewoon
toen al zou kunnen! Het was 2016 en in de buitengebieden van Groningen was het
voor ons haalbaar. We keken bij verschillende huizen die het niet waren voor
ons. Uiteindelijk bezichtigden we een huis waarbij ik bij het zien van de grote
rode beuk in de tuin al dacht: als dít ons huis zou worden, onze tuin, dan woon
ik in een sprookje. Ik was verliefd. En het gebeurde. Het huis werd van ons.
Nou ja, en vooral van de bank ook. Maar wij mochten er wonen!
Daar woonden we dan, tegenover een natuurgebied(je) en met akkers en weilanden rondom ons. In onze eigen tuin was zelfs ook een mini-bosje met sparren en een grote oude kersenboom. Een droom. Ik ontdekte van alles in de tuin (er waren akeleien in allerlei kleuren!) en liet veel gewoon voor wat het was, maar maakt het me ook steeds meer eigen. Zo verspreidde ik de akeleien en de stokrozen, plantte een perenboompje en we haalden een deel van de sparren -die veel te dicht op elkaar stonden- weg. Mijn man maakte een enorme ren op de plek waar ooit een moestuin was en daar kwamen kippen en konijnen te wonen.
Mijn tweede zoon werd geboren en in de tijd daarna maakte ik een carrière switch: van docent muziek (en in mijn vrije tijd singer/songwriter) naar kinderliedjesschrijfster. Ook hiermee werd een droom werkelijkheid: dingen maken en creëren als werk! Het werd in mijn liedjes, luisterverhalen (over een rupsje en een lieveheersbeestje in de tuin), en mijn voorstellingen steeds duidelijker dat ik een bepaalde kant op trok. Twee thema’s kwamen steeds weer terug: emoties en de natuur, en dat in een prikkelarm jasje.
Vaak nemen wij volwassenen ongemerkt dingen voor lief, of ze vallen ons gewoon niet (meer) op. We hebben het druk en we hebben haast. Kinderen niet. Dat vind ik zo prachtig! Zij vinden het veel belangrijker om een hommel te bekijken, aan een bloem te ruiken, of een steen op te pakken die ze mooi vinden dan dat ze op een bepaalde tijd ergens zijn. Die kijk op het leven en op de natuur probeer ik te vertalen naar liedjes.
De natuur, bijvoorbeeld in onze tuin, is een grote inspiratiebron voor me, en daarin neem ik jullie graag mee hier op Tuindingen.
Mijn liedjes vind je op Spotify, en ik maakte een afspeellijst met al mijn liedjes over de natuur en de seizoenen.
Inloggen is verplicht
Om een reactie te posten moet je ingelogd zijn
Log in