Zevenblad bestrijden of opeten?

Heb je mijn vorige blog ook gelezen? 
Over de haagwinde en de heermoes 

Zoals beloofd zou ik het in deze Tuinsoep over een plant hebben die ook zeker thuishoort in het rijtje ongewenst groen.

Nou vooruit dan, zeer ongewenst groen en dat is wis en waarachtig niet zonder reden, zeker als je naar zijn bijnaam kijkt: Tuinmansverdriet. Dat betekent dat hij heel wat op zijn kerfstok heeft en menig tuinierder tot wanhoop drijft. Doordeweeks heet hij Zevenblad maar zijn deftige Latijnse familienaam luidt: Aegopodium Podagraria. Hij behoort tot de schermbloemigen, de Apiaceae, een grote tuinfamilie waar onder andere ook zijn nichtje en neefje, de peterselie en de selderij,deel van uitmaken. Maar wat doet deze jongen nou zo verkeerd, terwijl zijn geurige familieleden alom gekweekt, gewaardeerd en geroemd worden om hun smaak en aroma? Zij mogen immers wel in slaatjes, soepen en stoofpotjes belanden, terwijl er juist op het Zevenblad neergekeken en gemopperd wordt. Zonder enige bedenktijd maakt de snoeischaar hem een kopje kleiner, wordt er flink aan z’n wortels getrokken om daarna onverbiddelijk in de groenbak te verdwijnen tussen oude sinaasappelschillen, beschimmelde tomaten en jonge takjes vol plakkerige bladluis.

Ik ga het je vertellen...

Dat Zevenblad heeft meterslange wortelstokken die horizontaal door de hele tuin gaan en verticaal overal weer opdoemen. En dat is nou net iets wat jij niet wilt. Met duim en wijsvinger knijp je venijnig zijn steeltje eraf, ondertussen ook nog gretig zoekend naar zijn miserabele wortels die jou elke keer weer het leven zo zuur maken. Omdat hij je na deze actie op een dagtoch weer fris en stralend begroet, maakt je dat helemaal moedeloos. Maar toch gebeurt er ondergronds iets heel belangrijks. Door hem voortdurend te verwijderen, krijgen zijn wortels geen energie meer van het bladgroen van de blaadjes. En als je hem daarbij dan ook nog eens geen water meer geeft, verzwakt hij op den duur waardoor hij niet meer in staat is om nieuwe groei aan te maken. Dat water is heel belangrijk voor hem, want op plekken met een lagere grondvochtigheid komt dat Zevenblad nauwelijks voor!!! Je berooft hem dus van essentiële voedingsstoffen. Dat is aan zijn gedrag weliswaar niet onmiddellijk te zien maar hij legt op een dag toch het loodje. Ik geef toe dat je hier veel engelengeduld in moet steken, maar je gaat het uiteindelijk winnen. Heb deze film namelijk al eens eerder gezien!!

De rose vijand van zevenblad

Een andere methode om hem uit te roeien is een beroep te doen op de concurrentie. Zoek een plant die het tegen hem op kan nemen en bereid is elke centimeter van zijn grondgebied te annexeren. En die plant is er. Het is de Geranium Macrorrhize, lief en eenvoudig van bloem, gekleed in zachte pasteltintjes van wit tot lichtrose en cyclaamrose, maar wel eentje met een duidelijke missie. Ze staat ‘m geen centimeter toe en van lieverlee gaat zij het heft in handen nemen en schuift hem zacht doch dringend aan de kant. Maar er zijn nog meer planten die voor dit doel inzetbaar zijn: Lieve-vrouwe-bedstro, Lampionplant, Maagdenpalm en Kruipend Zenegroen (Ajuga Reptans). Allemaal planten die graag aan grensoverschrijdend gedrag doen.

En dan die derde mogelijkheid. Die is gebaseerd op een Engels gezegde: If you can’t beat it, eat it.

En dat zou je met dat Zevenblad ook gewoon moeten doen. Opeten! Ga dus je tuin in en neem je vergiet mee. Een beetje grote als het kan want voor gebruik in sommige schotels kan dat Zevenblad aardig slinken. Pluk alleen de jonge blaadjes, die zijn het lekkerste. Nadat je ze goed gewassen hebt zijn ze in talloze recepten te verwerken. Hieronder volgen een paar suggesties:

Stamppot: Maak een fluweelzachte puree, doe daar wat uitgebakken spekjes en blokjes oude kaas doorheen en op het laatste moment een paar handjes jong Zevenblad. Misschien nog wat zout (niet te veel want in de spekjes en kaas zit al zout!), peper en een beetje nootmuskaat. Maak het geheel af met crème fraiche.

Salade: Olijfolie, zout, peper, citroensap, geraspte knoflook, fijngesneden bieslook en Griekse yoghurt door elkaar mengen. Ondertussen de inhoud van een zakje pijnboompitten even in een koekenpan lichtbruin roosteren en apart wegzetten. Maak een bord op met Zevenblad, giet daar het olijfoliemengsel op, kleine tomaatjes erbij, verder 2 hardgekookte eieren in partjes gesneden, strooi de geroosterde pijnboompitten erop en rasp er als laatste wat Parmesesaanse kaas over.

Pesto: Eigenlijk op dezelfde wijze als dat je het van basilicum maakt, dus ook met olijfolie, Pecorinokaas, zout (matig, de Pecorino is al hartig van zichzelf), peper uit de molen, 2 knoflookteentjes (die ik altijd over een speciale rasp haal) en geroosterde pijnboompitten.

En dan kun je er ook nog een heilzaam theetje van trekken door ongeveer 30 gram jonge blaadjes 10 minuten te laten trekken. Het geeft een licht kalmerende werking.

Behalve deze culinaire kant van het Zevenblad is het ook nog een bron van vitamine A en C, bevat het Calcium, Kalium, Magnesium en Kiezelzuur. Het is goed voor de nieren die hij stimuleert om de opgeslagen gifstoffen uit het lichaam af te voeren.Bovendien helpt Zevenblad tegen reuma, artritis en jicht. En dat is al met al toch ook niet niks.

Met dat Zevenblad is het dus helemaal goed gekomen. Want nu kan ook hij tegen z’n familie zeggen dat-ie helemáál om op te vreten is.

Eet smakelijk en tot de volgende soep!

Ontwerpt tuinen voor particuliere en zakelijke klanten

• Auteur en illustrator van het boek 'Applaus voor de Dahlia'
uitgegeven in samenwerking met de Hortus Botanicus in Leiden

• Illustraties gemaakt voor de tijdschriften Groei & Bloei, Tuinieren en Seasons en ook voor het TV-programma 'Per seconde wijzer'

• Ontwerpt stoffen en behang

• Maakt beelden en poppen van papier-maché

• Last but not least is zij ook een gepassioneerd tuinierster

Ben je nu al nieuwsgierig? Bezoek mijn website www.colourandpencil.eu. Heb je een vraag of wil je met mij in contact komen? Stuur een e-mail naar info@colourandpencil.eu en ik stuur je zo snel mogelijk een berichtje!