Zaadjes zonder zwemvest

Nu we toch "huisarrest" hebben, kunnen we ons heerlijk bezighouden met het maken  van nieuwe tuinplannen en ongetwijfeld komt dan  het moment voorbij om te willen zaaien en stekken.

Vervolg op mijn vorige blog Lentegroen Klik hier

Uit ervaring weet ik dat bij veel mensen – laat ik het voorzichtig zeggen -  dat niet altijd tot een wereldsucces leidt. Daarom besloot ik er nu aandacht aan te schenken. Maar waar ging het mis? In alle enthousiasme  wordt van alles aangeschaft. Van een klein kasje op de vensterbank, tot turfpotjes, stekgrond en trendy plantenstekers en natuurlijk de zaadjes niet te vergeten. Prima, niets mis mee. Alle tools zijn aanwezig inclusief het enthousiasme en de intentie om uit een klein zakje zaad een bloeiende border te toveren. Maar nu de uitvoering. Als al die potjes straks zij aan zij met z’n allen gezellig in dat kasje staan, gevuld met stekgrond en zaadjes en ook nog even een slokje water hebben gehad, gaat het kasje dicht en worden de beluchtingsgaten voor een groot deel opengezet. So far so good. Maar niet iedereen doet dat en denkt er juist goed aan te doen het jonge zaadje te willen verwennen met extra warmte. De beluchting wordt niet of op een klein kiertje opengezet. En daar gaat het mis want het vocht verdampt , kan niet weg en verschijnt als condens aan  de binnen- en bovenkant van het kasje.  Die condensdruppeltjes vallen onophoudelijk op het jonge zaadje  en omdat hij niet is uitgerust met een zwemvest zal hij verdrinken, krijgt schimmel op z’n bol en zal uiteindelijk rotten. En dat was nou net niet de bedoeling. Zie het kasje maar als een couveuse, waar je regelmatig naar om moet kijken  om te controleren of het jonge grut erin, het allemaal nog  goed maakt.

Omdat ik van het recyclen ben gebruik ik voor dit soort doeleinden altijd twee doorzichtige plastic bakken waar ooit de bamiwokgroenten in waren gehuisvest. Of die heerlijke grote hoge bakken van het mager rundergehakt, ook uitstekend geschikt voor dit doel. In het onderste deel zet ik twee rijtjes half doorgesneden toiletrollen die ik vul met stekgrond en de zaadjes. In het bovenste deel, het deksel dus, priem ik er met een gloeiend heet gemaakte oude breinaald of oud tuinmes gaten in. Ik houd de grond matig vochtig en  haal het deksel er regelmatig vanaf om de condens te verwijderen.Dat het deksel er los opzit vind ik niet erg want dat brengt immers extra ventilatie in het kasje.  Natuurlijk zorg ik er wel voor dat het daarbinnen behaaglijk warm blijft, want zonder warmte, geen ontkieming. Zodra ik zie dat de groei aardig doorzet haal ik vaker het dakje eraf en laat ik  ze bij mooi weer even buitenspelen. Dat vinden ze niet alleen fijn, want al die tijd op die saaie vensterbank  was toch ook maar niks,  maar ze wennen op die manier ook aan de buitentemperatuur.         

Mijn homemade stekgrond is samengesteld uit potgrond, zand en heel veel kleine steentjes( zie foto’s) zodat  de worteltjes niet zo hard hoeven te werken om door de aarde heen te komen. Mijn halve toiletrollen zet ik met stekjes en al in de grond.  De rol verteert vanzelf. En omdat wormen ook nog eens dol zijn op cellulose, wordt dat voor hen een feestmaal van jewelste.  Wat die plantenstekers betreft, wat dacht je van houten ijslepeltjes waar ik naam en datum op schrijf zodat alles ordentelijk is geregistreerd. 

Over honing, wilgentakjes en een aspirientje

Maar nu dat stekken : dat doe ik op mijn eigen onorthodoxe wijze. Of je deze rebelse manier ook moet navolgen is aan jou, bij mij lukken 8 van de 10 stekken. Van gesnoeide rozentakken bijvoorbeeld haal ik de onderste blaadjes weg, steek ze ongeveer zo’n 20 cm in de volle grond, geef ze water, moedig ze vooral aan om hun best te doen en  beloof ze regelmatig gebroken eierschalen en fijngeknipte bananenschillen te geven. Dat zijn namelijk 2 belangrijke ingredienten om de roos tot uitzinnige bloei te krijgen. De eierschalen vanwege de kalkleverantie. Kalk of calcium is niet alleen belangrijk voor de weerstand tegen ziektes maar is ook een goede bodemverbeteraar. Bananen [ wel in kleine stukjes snijden] spelen door de aanwezigheid van mineralen fosfor en kalium, een belangrijke rol in het maken van gezonde wortels en het krijgen van stevige, sterke planten. Na een paar weken zie je frisse jonge groeisels aan de bovenkant van de rozenstek verschijnen. HET moment voor mij om uit volle borst de nieuwe stek te bejubelen en welkom te heten. Heb je nou geen tuin dan kan een hoge lange pot hier ook voor dienen en met hetzelfde resultaat. Een andere manier van  stekken is  het gebruik maken van hormoon- of stekpoeder  maar daar kent iedereen inmiddels de gebruiksaanwijzing van. Maar wist je dat dat met honing ook heel goed kan, want in honing (wel de biologische nemen) zit een natuurlijke  wortelstimulator. Bovendien bezit honing schimmelwerende en bacteriële eigenschappen die de wond en de worteltjes van het stekje beschermen tegen infecties.  Mooi meegenomen dus. Je doopt het stekje in de honing en steekt het in de grond. Wel nog een beetje water geven.  

Naast het stekpoeder en de honing is er NOG een vierde mogelijkheid en dat is Salicylzuur. Ook een wortelstimulator.  En nu  zul je onmiddellijk denken, ja dat heb ik zomaar  niet in mijn keukenkastje staan. Nou daar misschien niet,  maar wel in je medicijnkastje in de vorm van  een aspirientje. Je hebt er maar een piepklein stukje van nodig . Los dat op  in lauw water, en je kunt van een simpele stek een beauty van een nieuwe  plant  maken. Salicylzuur is genoemd naar de wilg, in het latijn: salix,  en komt van nature voor in de bast van de wilg. Eeuwen geleden , toen men ook al aan PHPD leed, Pijntje Hier Pijntje Daar, kauwde men al op de bast van de wilg om  pijn te bestrijden.   Nu wil ik absoluut  niet aanzetten tot het moedwillig mollen van de wilgenbast maar een klein takje gesneden  in stukjes van 3cm  volstaat al voor dit doel. Leg de stukjes in een schaaltje met lauw water (zie foto links) en doe daar het stekje  in. Wacht tot de worteltjes verschijnen en pot het op. Mijn kleine stek van een onthoofde Phlox (foto rechts) wortelde in dit badje  al na 2 dagen.  Wel nog met kleine worteltjes , maar het begin was er.  Ik heb er ervaring mee en het werkt heel goed.  Tot de volgende soep!

         Marie Mul

• Ontwerpt tuinen voor particuliere en zakelijke klanten
• Auteur en illustrator van het boek 'Applaus voor de Dahlia'
  uitgegeven in samenwerking met de Hortus Botanicus in Leiden
• Illustraties gemaakt voor de tijdschriften Groei & Bloei, Tuinieren en Seasons,
  maar ook voor het TV-programma 'Per seconde wijzer'
• Ontwerpt stoffen en behang
• Maakt beelden en poppen van papier maché
• Last but not least ben ik ook een gepassioneerd tuinierster
   

Ben je nu al nieuwsgierig? Bezoek mijn website www.colourandpencil.eu. Heb je een vraag of wil je met mij in contact komen? Stuur een e-mail naar info@colourandpencil.eu en ik stuur je zo snel mogelijk een berichtje!