Van wegwerpplant tot rose hyacint

Lees ook mijn vorige blog ‘Zaadjes zonder zwemvest’

Van wegwerpplant tot rose hyacint

Vorig jaar lente raakte ik in een tuincentrum bij toeval in gesprek met een mevrouw die op zoek was naar de weekendaanbieding van 7 hyacinten in een pot voor €4,95. Ze was er nog niet uit of het de rose, de blauwe of de witte moesten  worden, maar na veel heen en weer oppakken en terugzetten  werden het toch de blauwe.  "Ze zijn zo leuk he",zei ze, "en zo makkelijk, ze ruiken lekker, hebben weinig water nodig en na de bloei gooi je ze gewoon weg. Neem ze elk jaar en m’n man vindt ze ook zo leuk." Wat jammer dacht ik, die moet ik redden. De hyacinten bedoel ik dan. Voorzichtig vertelde ik haar dat je ze ook nog  kunt overhouden, maar daar had ze overduidelijk geen zin in, te veel werk vond ze. Helaas illustreert dit simpele verhaal dat veel planten als wegwerpartikel worden beschouwd  en daarmee de status krijgen van een  plastic partybordje.  Je kunt  mensen op tuingebied  in 2 groepen  onderverdelen . Die van de ware tuinierders, zij omarmen elke plant van paardenbloem tot roos en weten ook nog meteen de Latijnse naam erbij te vermelden én die van de groep  het-kan-me-niet-schelers.  Deze kieperen zonder pardon uitgedroogde en uitgebloeide planten meteen in de gemeentelijke groenbak, zonder te kijken naar oorzaak en overlevingskansen van de plant. En da’s nou jammer, want die mevrouw  bijvoorbeeld,  had nog jaren van haar  hyacinten kunnen genieten.

In de lente van 2018 kocht ik deze dubbele rose hyacinten en die zien er nu  zo uit!

Over een paarse baljurk en pukkeltjes op de heide
 

Een startend tuinierder, maar ook sommige vergevorderde groene dames en heren zullen er soms  wel eens moeite mee hebben om te weten welke planten er wel en welke niet in hun tuin willen groeien [en bloeien]. Maar waarom willen die planten dat eigenlijk niet? Staan er soms te dikke bomen of hagen in de buurt met zo’n onsympathiek dik wortelgestel, die alle vocht en voedingsstoffen net als eerste voor je neus wegkapen nog voor jij  als eenvoudige tuinplant er aan te pas komt en je wortels  geen  ruimte krijgen om te groeien? Of is er teveel schaduw, te veel zon, te nat, te droog? In ieder geval tot nu toe voldoende redenen voor planten om het af te laten weten. Maar de bodem is hoogstwaarschijnlijk de belangrijkste oorzaak. Grond is een complex gegeven en kun je onderscheiden in een alkalische/basische (=kalkhoudende), een zure en een neutrale bodem. Om  jullie niet te willen vervelen met allerlei scheikundige namen zal ik proberen om daar met een simpel voorbeeld wat duidelijkheid in te brengen. Stel je bent helemaal gek op heide en al jaaaarenlangdroom je ervan om in een hoek van je tuin een soort mini-heideveld te creëren. Je schaft je zo’n 15 tot 20 planten aan en zet ze in de grond. Na korte tijd kom je tot de vervelende ontdekking dat  het eigenlijk  helemaal niet zo goed  gaat met je paarse aankoop. De planten zien er betoeterd  uit en kwijnen zelfs weg terwijl ze bij je zus  in Drenthe de tuin in een weelderig heidelandschap hebben  omgetoverd.  Hoe dat komt?  Jij woont in het westen van Nederland en je zus in het oosten. De grond in Drenthe is zuur (zanderige/lemige bodem) en daardoor goed waterdoorlatend. Waar jij woont  is de bodem compact door de kleigrond en alkalisch (kalkhoudend). Heide houdt namelijk helemaal niet van klei, maar plaats je haar in zure grond, dan zal ze bloeien en stralen als een prinses in een paarse baljurk.  Zuurminnende planten zoals bijvoorbeeld  Erica (heide), Rhodondendron en nog vele andere planten stonden van oorsprong in een zure bodem. Door hun genetische eigenschappen is hun wortelgestel er dus op ingesteld enkel en alleen uit zure grond hun voedingsstoffen te halen. En die vinden ze nu eenmaal niet in klei. Sommige mensen denken dit te kunnen omzeilen door een groot stuk grond  af te graven, daar alle aanwezige aarde weg te halen , die ruimte te vullen met zuurminnende grond en dan de heide erin te planten.  In het begin merk je natuurlijk nog helemaal niets. Het lijkt een slim idee maar het is een voorbarig succesje want  die heide heeft ook vocht nodig op z’n tijd. Als je toevallig een goed gevulde regenton in de buurt hebt heeft ze nog geluk, zo niet dan krijgt ze te maken met water uit de kraan!!!!  En ja, dan gaat het mis, want in kraanwater zit kalk en daar slaan bij de heide, bij wijze van spreken, spontaan de pukkeltjes van uit.  Niet zomaar van een keer, maar hoe vaker dit gebeurt hoe meer uitslag. Op den duur gaat de heide er steeds treuriger van uitzien en zal uiteindelijk aan zuurtekort tenondergaan. Hoe jammer is dit! Alleen hoe kun je nu weten of je op klei, zand of neutrale grond tuiniert? Klei is in je hand een vaste massa en bestaat uit kleine gronddeeltjes, die plakkerig aan elkaar zitten. Zand bestaat uit grotere gronddeeltjes die niet aan elkaar plakken. Neutrale grond zoals leem zit daartussenin.  Daarnaast zijn er diverse zuurtestpakketjes en pH-metertjes  in de handel van €3,09 tot €86,-. Ze werken heel simpel: steek ze in de grond en het metertje slaat uit naar een cijfer. Dat cijfer correspondeert met de pH-waarde, die gaat van 1 tot 14. Voor neutrale grond ligt dat tussen de 6 en 7 , die van de ideale grond tussen de  5 en 6,5 . Alles onder de 5 is zuur en vanaf 7 en hoger is het kalkrijk of alkalisch. Ik blijf het jammer vinden dat de plantenindustrie deze informatie niet op het bijgevoegde  plantenkaartje vermeldt, want met zo’n  plantenpaspoort  weet je  onmiddellijk  wat voor plant  je in de kuip hebt en hoe je haar het beste verzorgen kunt. Ze zullen er ongetwijfeld diep over hebben nagedacht  om geen privacygevoelige informatie over de plant te willen verstrekken  maar naar mijn idee voorkomt dit juist teleurstellingen. Ik ga jullie veel succes toewensen met de meting! Deze soep is in ieder geval pH-neutraal gekookt. Tot de volgende soep!

- Lees ook mijn volgende blog: van spitsuur in de tuin tot blote grond

•  Met passie ontwerp ik tuinen voor particuliere en zakelijke klanten

• Auteur en illustrator van het boek 'Applaus voor de Dahlia' uitgegeven in samenwerking met de Hortus Botanicus in Leiden

• Illustraties gemaakt voor de tijdschriften Groei & Bloei, Tuinieren en Seasons,
maar ook voor het TV-programma 'Per seconde wijzer'

• Ontwerpt stoffen en behang

• Maakt beelden en poppen van papier maché

• Last but not least ben ik ook een gepassioneerd tuinierster
 

Ben je nu al nieuwsgierig? Bezoek mijn website www.colourandpencil.eu Heb je een vraag of wil je met mij in contact komen? Stuur een e-mail naar info@colourandpencil.eu en ik stuur je zo snel mogelijk een berichtje!