Van prutwintertje naar lentegroen

LENTE

Dag lieve tuinvrienden, 

Na mijn eerste introductie soepje wil ik jullie meenemen naar het eerste lentegevoel.

Eigenlijk was de afgelopen winter, een wintertje van niks. In huiskamertermen noem ik dat een prutwintertje. Geen ijs, geen sneeuw, geen kou en dus ook geen hoopvolle gezichten van de ijsmeesters die vol trots konden laten zien hoe dik dat ijs in een nacht wel was aangevroren.

Nee, voor velen was deze winter een teleurstelling, maar minstens voor zovelen een grote zegen. Dat verschil zul je altijd houden, Je hebt nu eenmaal koukleumers en winter-omarmers en daartussenin zit de groep  neutrale zielen die geruisloos door de tijd en de seizoenen  schuift.  Maar officieel is de lente nu toch echt in het land en wij tuinierders met dat groene hunkerende hart, wij kunnen niet langer wachten. Overal zien we roze bloesems en frisgroene puntjes verschijnen aan bomen, struiken en planten en dat roept op tot actie. We voelen het, we willen het en het liefst met ingang van eergisteren. Voordat we kordaat met tuinschep en snoeischaar van start gaan, zouden we eigenlijk eerst een rondje door de tuin moeten maken. Zo’n inspectie kan immers nooit kwaad, want je komt  tot vele plezierige maar ook onzalige ontdekkingen die inherent zijn aan het hebben van een tuin.

Neem nou bijvoorbeeld die leuke witte Epilobe, die onder het tegelpad in het volgende perk al aan de wandel is. En waar is mijn prachtige koperkleurige Achillea gebleven, verdwenen om nooit meer terug te zien. En wat ga ik met deze nieuwe vreemdeling doen? Steevast  worden deze ongenode gasten door mij  altijd gerangschikt onder de categorie aanwaaiers. Maar soms kunnen daar toch wel hele leuke planten tussen zitten en om daarachter te komen bied ik ze tijdelijke huisvesting aan.  Maar als blijkt dat bij nader onderzoek een woeste woekeraar in hem schuilt wordt hij onmiddellijk gedeletet. Op z’n tijd moet je in het belang van je hele plantengemeenschap hard maar rechtvaardig   optreden. En er gebeurt inderdaad  nog wel eens het een en ander in die groene samenleving.  Je kunt het geloven of niet, maar planten zijn soms net mensen. Of ze verdragen elkaar niet, zodat een van hen op den duur het loodje legt nog voordat de Rijdende Rechter eraan te pas is gekomen. Of ze leven in volkomen pais en vree , des te rustiger natuurlijk. Of ze zijn zo dol op elkaar dat ze niet alleen met hun wederzijdse indringende geur de insecten verjagen, waar elk van hen zo kwetsbaar voor is, maar ook door hun positieve onderlinge invloed elkaar nog eens versterken. Een groter win-wineffect is nauwelijks te bedenken. Een bekende combinatie die dit illustreert is die van de ui en de wortel.  De geur die de ui bij zich draagt houdt de wortelvlieg op afstand en omgekeerd doet de geur van de wortel  geen uienvlieg  op de ui landen.  Over geuren gesproken. Als ik de naam van de plant al noem jaag ik hele volksstammen de bomen in. Het is de Tagetes. Twee dingen heeft ze tegen. Haar geur en haar imago. Maar juist die geur zorgt ervoor dat aaltjes en ritnaalden in de grond verdreven worden en koolvliegmaden bij de kool worden weggehouden. Zet haar tussen komkommers en augurken en ze zullen groeien als nooit tevoren. Of tussen andere groenten, rondom de tomaat bijvoorbeeld en samen met die geweldige kleurige Oostindische kers beschermen ze allerlei gewassen tegen vliegend onheil. Kijk, die indringende geur , daar kan niet iedereen mee leven, maar als je als jonge plant merkt dat ze je als een 65+ plant gaan  beschouwen, die dus bij grijze ouderen hoort is dat even slikken. Je ziet haar ook niet aangeplant in de tuinen van frisse fruitige jonge mensen, maar eerder gerangschikt in het rijtje van de geraniums. En laat dat nou net de plant zijn waar je niet achter moet zitten wil je niet als suf, saai en stoffig worden gezien. Ooit had ik een bijzondere Tagetes gezaaid, die met haar 70 cm hoog op stevige beentjes stond.  Ze had een grote ronde oranje bloem , fijnvertakte blaadjes en was de absolute eyecatcher achter in de border. In tegenstelling tot haar lagergroeiende zusters is ze GEURLOOS.  Haar naam: Tagetes Erecta.  Ik ga besluiten met een ode te brengen aan deze fantastische plant door een acrylstudie te laten zien van deze familie in meervoud. Tot de volgende soep! 

Marie Mul
 

• Ontwerp tuinen voor particuliere en zakelijke klanten.
  Ben je nieuwsgierig naar mijn tuinontwerpen
  (bekijk ze hier)
  
   
•  Auteur en illustrator van het boek 'Aplaus voor de Dahlia'
  uitgegeven in samenwerking met de hortus Botanicus in Leiden
  
   
•  Illustraties gemaakt voor de tijdschriften Groei & Bloei, Tuinieren en Seasons,
  maar ook voor het TV-programma 'Per seconde wijzer'.
  
  
   
•  Maak beelden en poppen van papier mache
  en last but not least ben ik een gepassoneerd tuinierster
   

Ben je nu al  nieuwsgierig  bezoek mijn website  www.colourandpencil.eu heb je een vraag of wil je met mij in contact komen  stuur een e-mail naar          info@colourandpencil.eu